چرا امام چهارم ، «سجاد» لقب یافت؟
- سه شنبه, ۲۵ مهر ۱۳۹۶، ۱۲:۰۵ ب.ظ
چرا امام چهارم ، «سجاد» لقب یافت؟
جابر جعفی از حضرت باقرالعلوم علیه السلام بازگو می کند که فرمود:
- پدرم، هیچ یک از نعمت های الهی را یاد نمی کرد، مگر آنکه سر به سجده می نهاد .
یه وجه شکر گزاری شکر گزاری زبانیست، چگونه شخصی به ما نیکی میکند به او می گوییم لطف کردی، ممنونم، برای سپاسگزاری از خداوند متعال هم که این همه به بما لطف کرده باید این کار کرد و بهترین وجه شکرگزاری هم همین سجده کردن است که امام باقر فرموندند.
- هیچ حادثه ناگواری از او رد نمی شد، جز آنکه سجده می کرد .
در این زمونه بسیار گرفتار اتفاقات ناگوار و ناخوشایندیم برای رفع این ها امام اینجور به ما راه نشون میدن که برای رفع حوادث ناگوار چه قبل اینکه اتفاق بیفتند و چه بعدش که از بیخ گوشمان رد میشود سجده کنیم به سوی پروردگار عالم.
- هیچ نیرنگ حیله گری از او دفع نمی گردید، مگر آنکه سر به سجده می نهاد .
در این روزگار انسان های حیله گر زیادس برای اینکه گیر این جور افراد نیفتیم بهترین کار سجده کردن است.
- از هیچ نماز واجبی فراغت نمی یافت، مگر اینکه به سجود می رفت .
چه خوب است بعد از هر نماز واجب به سجده برویم و سه مرتبه «شکرلله شکرلله شکرلله »بگوییم به این سجده شکر در روایات سفارش شده است.
- هرگز موفق به اصلاح و آشتی بین دو نفر نمی شد، جز آنکه سجده شکر به جای می آورد .
اگر بینمون اختلاف افتاده یا بین دو شخص اختلاف افتاده قبل از آنکه وارد صلح و آشتی بشویم یه سجده شکر بجا بیاوریم تا در کارمان موفق بشویم.
امام باقر میفرمایند: آنقدر امام سجاد سجود میکردن که میشد در 11 جزء سجده اثار سجده را دید.
- نشانه های سجود در تمام اندام سجده اش آشکار بود . از این رو ایشان را «سجاد» نامیدند.
نتیجه: از این عمل امام این را میشه فهمید که به هر بهانه ای سجده شکر کنیم تا گرفتاری، مشکل، مریضی و... حل بشوند.
منبع: شیخ صدوق، علل الشرائع، ص88.
